Ek het 'n ruk gelede 'n ou vriend besoek wat met 'n ernstige gesondheidsprobleem gesukkel het. Daar was op 'n stadium 'n mate van verbetering maar hy het later die verpletterende nuus verneem dat sy toestand 'n negatiewe wending geneem het. Wat na goeie behandeling gelyk het, was toe baie minder doeltreffend as wat verwag is. Op daardie stadium was die prognose nie goed nie.
Dit was teleurstellende nuus – werklik 'n harde slag. Dit was die soort nuus wat 'n mens hoop om nóóit te hoor nie, maar wat tog dikwels ontvang word, veral in hierdie tyd van soveel gesondheidskrisisse vir mense van alle ouderdomme. Met moderne mediese uitvindings word wonderlike dinge deesdae vermag. Die wrede feit is egter dat daar verskriklike terminale siektes is wat die lewens van baie mense kortknip. Dit is die wrede werklikheid, maar wanneer dit iemand is met wie ons 'n hegte verhouding het en baie lief het, is dit verpletterende nuus wat ons tot God laat uitroep vir Sy ingryping en genade. Dit laat ons worstel met die vrae van waarom? Waarom hierdie persoon? Waarom nou? Dit is vrae wat individue en gesinne vir baie jare lank al vra wanneer onverwagte, lewensgevaarlike situasies voorkom. Ons weet dat God genees – tog weerhou Hy Hom soms daarvan.
Dit is baie ontnugterend om te dink dat 'n mens se lewe kortgeknip word of die vooruitsig van langdurige lyding totdat die dood verlossing bring. Dit veroorsaak angs en spanning. Daar is soveel besonderhede om aandag aan te gee, soveel onvervulde verantwoordelikhede, soveel avonture wat nie gerealiseer het nie.
In hierdie situasie, met die besef dat tyd beperk is, verander 'n persoon se prioriteite skielik. Wat voorheen belangrik was, mag skielik só onbelangrik wees. Onnodige aktiwiteite word opsy geskuif en noodsaaklike dinge kom skielik na vore. Tyd gaan verlore terwyl mens konsentreer op mediese besoeke, behandelings en terapiesessies. Frustrerende, aftakelende, irriterende, maar vereiste aktiwiteite neem die dae en nagte in beslag. Energie neem af. Belangstellings vervaag.
Dit is 'n pynlike deel van die menslike toestand. In die boek van Job word hierdie ontnugterende maar realistiese evaluasie van die menslike ervaring gevind: “DIE mens uit 'n vrou gebore, is kort van dae en sat van onrus. Hy spruit uit soos 'n blom en verwelk; ook vlug hy soos 'n skaduwee en hou nie stand nie” (Job 14:1-2). Die apostel Paulus het op 'n welsprekende wyse lyding in perspektief geplaas: “In alles word ons verdruk, maar ons is nie terneergedruk nie; ons is verleë, maar nie radeloos nie ... DAAROM gee ons nie moed op nie, maar al vergaan ons uiterlike mens ook, nogtans word die innerlike mens dag ná dag vernuwe” (2 Korinthiërs 4:8, 16).
Bly hoop en hou moed
Daar word egter dikwels in die Skrif na “hoop” verwys. God het 'n groot plan van verlossing vir diegene wat Sy Koninkryk en Sy geregtigheid soek en wat tot die einde oorwin. Hulle word die ewige lewe beloof en hulle sal onder Jesus Christus as konings en priesters in die Koninkryk van God regeer.
Terwyl terminale siektes en ander menslike tragedies wel voorkom, kan Christene uitsien na die belofte wat in Openbaring 21:3-4 gevind word: “En ek het 'n groot stem uit die hemel hoor sê: Kyk, die tabernakel van God is by die mense, en Hy sal by hulle woon, en hulle sal sy volk wees; en God self sal by hulle wees as hulle God. En God sal al die trane van hulle oë afvee, en daar sal geen dood meer wees nie; ook droefheid en geween en moeite sal daar nie meer wees nie, want die eerste dinge het verbygegaan.”
Dit is waarom Jakobus, die broer van Christus, kon sê: “AG dit louter vreugde, my broeders, wanneer julle in allerhande versoekinge val” (Jakobus 1:2).
Vir meer inligting oor 'n goddelike perspektief van lewe en dood en 'n oorsig van die wonderlike beloftes wat die hoop van elke Christen is, bestel 'n gratis eksemplaar van ons boekie: Wat is die betekenis van die lewe? of lees dit aanlyn by wvm.org. Dit is heeltemal gratis, maar die inligting is van onskatbare waarde.